Αν δεν βρει γκολ ο Άρης, θα προχωράει… σημειωτόν

Σε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες εξελίσσεται το γκολ στον Άρη και όσο δεν λύνεται τόσο η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα παρατείνει την αγωνιστική της κρίση συν το ότι φυσικά θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να υλοποιήσει τους φετινούς της στόχους. Καλώς ή κακώς το γκολ είναι η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου. Κόβει εισιτήρια, τρέφει τις φιλοδοξίες του κάθε club, δίνει νίκες, φέρνει πιο κοντά στόχους.

Δυστυχώς στον Άρη μοιάζει πια να μην αρκεί η ποιότητα που έχει σε αρκετούς παίκτες του ρόστερ γιατί πολύ απλά αυτή πλέον δεν μεταφράζεται σε αποτελεσματικότητα. Σε ουσία. Ούτε πέρσι ο Άρης… μάτωνε υπερβολικά τα αντίπαλα δίχτυα, αλλά τον είχε τον τρόπο του και τις έπαιρνε τις νίκες που χρειαζόταν.

Φέτος και ειδικά το τελευταίο διάστημα δυσκολεύεται αφάνταστα. Μπερδεύεται όταν φτάνει η στιγμή της κρίσιμης απόφασης. Της τελικής ενέργειας. Εντάξει. Να δεχθώ ότι δεν υπάρχει ο παίκτης- γκολτζής γιατί ούτε ο Καμαρά που λείπει είναι. Αλλά δεν γίνεται σχεδόν κανείς από τους ποδοσφαιριστές να μην βρίσκει.. εστία. Να την βλέπει σαν κλειδαρότρυπα.

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν αυτή η… ακαπνία οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια. Σε άγχος. Σε έλλειψη ικανότητας. Είναι όμως πρόβλημα που αν δεν λυθεί με κάποιο τρόπο άμεσα, το τρένο για τον Άρη θα χαθεί φέτος. Θα συμφωνήσω ότι κομβικοί παίκτες που σήκωσαν πέρσι το βάρος, φέτος είναι αγνώριστοι. Ο Γκάμα ένα χρόνο μεγαλύτερος και λιγότερο ουσιώδης.

Ο Ματέο με ελάχιστες ανεπαρκείς εκλάμψεις και- το κυριότερο- μηδαμινή σχεδόν επιθετική συνεισφορά. Ο Μπερτόγλιο δεν επανήρθε ποτέ μετά τον τραυματισμό του και του λείπει ο ρυθμός, ο Μαντσίνι είναι ίσως ο πιο… ζωηρός από όλους αλλά τα χαλάει στην τελική ενέργεια αν και δεν ήταν ποτέ σκόρερ. Ο Ιτούρμπε με ενάμιση καλό παιχνίδι δεν μπορεί να μπει ακόμη σοβαρά στην εξίσωση. Ο Λόπεθ παίζει για να παίζει ελλείψει άλλου και ο Μάνος παλεύει φιλότιμα αλλά…

Αν προσθέσουμε ότι δεν απειλεί και κανείς από την πίσω ζώνη (πέρσι το έκανε ο Σάσα για παράδειγμα) και δεν παίρνει τίποτα σχεδόν η ομάδα του Μάντζιου από τις στατικές φάσεις που μπορούν να ξεκλειδώσουν ένα ματς, τότε έχουμε μια συνολική αποτίμηση της μέχρι σήμερα σεζόν της ομάδας της Θεσσαλονίκης.

Για να ήμαστε δίκαιοι πάντως, ο Άρης θα μπορούσε στο πρώτο ημίχρονο χθες να έχει βάλει θεμέλια πρόκρισης. Μπήκε με διάθεση, το πόδι πατημένο στο γκάζι από το πρώτο λεπτό, κυκλοφορούσε ορθά την μπάλα και προσέγγιζε με ευκολία την περιοχή.

Του έλειπε όμως και πάλι η ουσία. Η αποτελεσματικότητα απέναντι στην εστία. Μια έστω ελάχιστη ευστοχία γιατί φάσεις έκανε δίχως να απειληθεί καθόλου. Και ενώ θα περίμενε κανείς να ανεβάσει κι άλλο στροφές στην επανάληψη, κυριεύτηκε από άγχος και… κούμπωσε πάνω στο χαμηλό τέμπο που εξυπηρετούσε τη Λαμία.

Ο Μάντζιος αναζήτησε έγκαιρα λύσεις από τον πάγκο με Ματέο, Ντιαγέ, Ιτούρμπε, Λόπεθ αλλά ήταν σαν… να μην μπήκε κανείς. Όσον αφορά το κύπελλο, η χθεσινή ισοπαλία δίχως τέρματα είναι για ένα γηπεδούχο το δεύτερο καλύτερο αποτέλεσμα μετά τη νίκη.

Σε κρατά ζωντανό για τη ρεβάνς αφού με ένα γκολ εκεί αποκτάς προβάδισμα. Είναι η εικόνα και η αναποτελεσματικότητα αυτή που προβληματίζει και δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Ο Άρης χρειάζεται επειγόντως αντίδραση. Κάτι καινούργιο. Και σίγουρα σοβαρή ενίσχυση μπροστά. Ίσως η έλευση κάποιων νεών παικτών να αφυπνίσει και τους.. παλιούς.

Να τους παρασύρει και να δώσει μια φρέσκια πνοή που μοιάζει να έχει – περισσότερο από ποτέ- ανάγκη η ομάδα.

ΥΓ. Δεν αποτελεί άλλοθι αλλά αυτό που κάνει ο Περράκης στη φάση του 65΄που δεν αφήνει το πλεονέκτημα στον Μπερτόγλιο που φεύγει έχοντας μόνο έναν αμυντικό μπροστά του δεν γίνεται ούτε στα ερασιτεχνικά. Είναι ο απόλυτος ορισμός του πλεονεκτήματος και όταν σταματάς μια τέτοια ξεκάθαρη φάση, ή δόλο έχεις ή δεν κάνει να σφυρίζεις. Τόσο απλό. Η κιτρινόμαυρη ΠΑΕ θα ζητήσει άμεσα από τον Μαρκ Κλάντεμπεργκ να μην ορίσει ξανά σφυρίχτρα από την ΕΠΣ Αχαΐας και καλά θα κάνει, αλλά μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…

ΥΓ2 Το ματς της Κυριακής αυτή τη φορά για το πρωτάθλημα ήταν δύσκολο και έγινε ακόμη δυσκολότερο γιατί ο Άρης δεν θα έχει τον τιμωρημένο Μαντσίνι, κινδυνεύει να μην έχει δεύτερο τερματοφύλακα και δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι νέο εκτός και αν προλάβει να γυρίσει ο Καμαρά. Συν την δεδομένη πια μεγάλη πίεση για μια νίκη αποσυμπίεσης πριν την καθοριστική ρεβάνς.